Eg må bryte saman og tilstå at eg har meldt meg inn i Mannegruppa Ottar. Ja då, ja då, eg veit at det ikkje er stuereint. Ikkje i det heile tatt. Men det kan vere lurt å finne ut litt om kva dette dreier seg om. «If you can`t beat them, join them», som det heiter på utanlandsk.

Det fyrste eg gjorde då eg blei akseptert som medlem, var sjølvsagt å scrolle nedover den uendelege rekka av meldingar som var posta der. Og for dei som måtte lure; her er det lett å finne mat til alle slags fordomar mot gruppa. Overdose av mat, faktisk. Heilt i tråd med det som blir hevda i sosiale media.

Mannsjåvinisme i fri utfalding. Kvinnediskriminering. Antifeminisme. Oppfordring til valdtekt. Ønskje om enkelte sin snarlege død. Og hatobjekt over alle hatobjekt; Sophie Elise. Det er ikkje måte på kva slags ulukker mange ottarar håper skal vederfare denne rosabloggaren som visstnok har kritisert gruppa.

Andletet hennar er klipt inn i eit bilde av jødar i nazistars fagenskap. Og sjølverklærte sexatletar vil la henne «suck my dick».

Homoforakt er noko anna som slår imot ein. Soparar står ikkje høgt i kurs her. «Veit du kvifor homoar snur boksaren bak fram?» er det ein som spør. «Jau, for då luktar det drit der pikken er og pikk der rumpa er».