||| ANMELDELSE: Urettferdig og grovt forenkla kan ein seia at det finst ein forteljande og lettare begripeleg tradisjon i norsk poesi, representert ved til dømes Børli og Falkeid, og det finst ein meir eksperimenterande og utfordrande, med folk som Øyvind Berg og Tone Hødnebø.

Det er ei glede å signalisera at ein ny poet i Børli/Falkeid-linja hermed står fram.

Nå kan ein sjølvsagt seia at Levi H. ikkje er så ny. Men folk publiserer oftare eit par diktsamlingar for så å gå over til prosa, enn å markera seg, som Levi H., med noveller, roman, filmmanus, og så debutera med sterke dikt! Det gjer meg glad.

• Les intervju med Levi Henriksen her.

Og her er mykje å gleda seg over. Den rike samlinga startar med eit dikt om byrjinga av eit menneskeliv. Levi H. gjer eit snedig grep ved å først fortelja overtydande om når han får vite om graviditeten, for så å seia at, nei, det var nok ikkje slik! Det var bare ei god historie. Me skal ikkje forveksle eit godt dikt med forfattarbiografien, sjølv om diktet ofte er endå nærare diktaren enn det skiftande «eg»et i novellesamlingar.