Utviklinga i Afghanistan over den siste veka gjer det nærliggjande å samanlikna med tilhøva i perioden 1992 til 1996.

I det tidsrommet var landet delt inn i større eller mindre einingar, leia av partileiarar eller kommandantar, dei fleste med bakgrunn frå motstandskampen mot Sovjet.

Regjeringa i Kabul besto av partar som låg i væpna kamp med kvarandre, og sentrale element i krigsøkonomien var smugling og narkotikaproduksjon, samt skattlegging av transport på vegane.

Situasjonen var fastlåst, ikkje minst fordi nabolanda hadde valt seg kvar sine favorittar å støtta. Viljen til å gå inn i ein genuin fredsprosess var liten, hjå dei afghanske krigspartane så vel som hjå deira støttespelarar.

No har krigsherrane frå denne epoken igjen innteke dei forskjellige delane av landet. I aust er pashtunaren Haji Qadir oppnemnd som guvernør i Jalalabad, han var vertskap for Osama bin Laden då denne returnerte frå Sudan, og er elles mest kjend som ein framtredande smuglar i den delen av landet. Journalistar som har vore i Jalalabad melder at opiumsproduksjonen er i full gang igjen, og at sjekkpostane på ny er på plass langs vegane. Dei reisande må betala «vegskatt» og bistandsorganisasjonar er plyndra. Haji Qadir er formelt med i Nordalliansen, men aksepterar ikkje nødvendigvis president Rabbani som leiar i det nye Afghanistan.