Les også: Kristin Rosenberg ble månedens poet

(Dagbladet.no): Når poetane er aleine og lykkelege er den Ekstatiske Mora med dei, seier Robert Bly ein stad. Det er naturleg å tenkja at Ho som går att i mange dikt i «Morgondikt», er denne Mora:

Det er som om nokon er her med meg, her i dette rommet

kor eg ligg. Øyra sin lengt etter lyd

har gjeve meg denne søte kjensla som eg forvekslar med Henne.

Gleda ved å vera aleine, eta orda sin honning.

Rommet med kvite veggar, og Stevens, og sola.

Dette er den gleda den sjela har som har teke vare på

seg sjølv trass i fluger og såpe og den muntre sola.

Ein er ikkje aleine når ein er aleine, dersom Ho

er her. Det er ei Ho som ingen elskar, ei Ho

som ein elskar når ein elskar det ein elskar.

Einsam ekstase

Går ein gjennom nokre diktsamlingar av Bly, vil ein finna mange fantastiske uttrykk for denne lykkelege ekstasen. Ofte spring han ut av heilt enkle situasjonar, som å sitja ved noko visna gras, eller gå ein tur i fjøra, eller bare ved å vera aleine eit par timar: