Ein tenkt laurdags føremiddag. Du skal kose deg med Dagbladets Magasinet, men ser at noko er galt. Verken portrettet eller spaltene har illustrasjonar. Illustratørane har ikkje lenger råd til å teikne. I papiravisa er ein rettsreportasje utan rettsteikning. Rettsteiknar Fedor Sapegin har heller ikkje inntekt nok til å kunne gjere det langsame arbeidet som rettsteikning er. Så går du til Litteraturhuset, og der manglar eit heilt rom. Kvernelandrommet er vekke fordi heller ikkje Steffen Kverneland kan halde fram som kunstnar. Og når du går til Nationaltheatret og skal sjå Trine Falcks siste, er heller ikkje dét der. Heller ikkje Falcks kunstnarskap finst lenger.

Dette er heldigvis berre ein tenkt situasjon. Enn så lenge. Nokre av desse kunstnarane får, i periodar, ei relativt til lønsnivået i Noreg, låg men fast inntekt. Men dei aller fleste skapar likevel. Sjølv om dei berre tener nokre tusenlappar for kvar illustrasjon.

Alle kunstnarane som er nemnt over søkjer stipend frå Komiteen for andre kunstnergrupper. Til denne stipendpotten kjem søknadar frå illustratørane, teikneserieskaparane, regissørane, dei etablerte kritikarane, interiørarkitektane, lyddesignarane og alle andre som fell utanfor andre ordningar. Rundt 230 svært kvalifiserte søkjarar konkurrerer om 14-15 stipend.